Z boisk na barykady

autor zdjęcia: Eugeniusz Lokajski „Brok”/ Muzeum Powstania Warszawskiego

źródło: Rzeczpospolita

Eugeniusz Lokajski „Brok” podczas powstania na rogu ul. Brackiej i Chmielnej

autor zdjęcia: narodowe archiwum cyfrowe

źródło: Rzeczpospolita

Tenisista Bohdan Tomaszewski w akcji

autor zdjęcia: shutterstock

źródło: Rzeczpospolita

Tablica upamiętniająca generała brygady Zbigniewa Ścibor-Rylskiego

autor zdjęcia: Narodowe Archiwun Cyfrowe

źródło: Rzeczpospolita

Wioślarze Edward Kobyliński (z prawej) i Ryszard Borzuchowski podczas zawodów

autor zdjęcia: narodowe archiwum cyfrowe

źródło: Rzeczpospolita

Henryk Roycewicz na igrzyskach w Berlinie

Bodaj najbardziej znanym sportowcem, który zginął w powstaniu, był olimpijczyk Eugeniusz Lokajski „Brok”. Liczbę walczących sportowców można określić na kilka tysięcy.

Kilka tysięcy… Dlaczego tak nieprecyzyjnie? Bo trudno powiedzieć, kogo w 1944 r. można było uznać za sportowca, skoro oficjalnie od zajęcia stolicy przez Niemców nie odbywały się żadne zawody sportowe, a kluby zostały zamknięte. Żadnych dokumentów, dotyczących udziału ludzi sportu w walkach nie ma.

Na podstawie (głównie ustnych) przekazów ustalono, że żołnierzami powstania było blisko ośmiuset sportowców wyczynowych. Wśród nich z pewnością znalazło się 26 polskich olimpijczyków. Dziewięciu z nich zdobywało na igrzyskach medale.

Bohdan Tomaszewski, który przed wojną należał do czołówki juniorów w tenisie, a potem stał się symbolem dziennikarstwa sportowego, stanął do walki już 1 sierpnia. Opowiadał o tym w dniu swoich 90. urodzin, na początku sierpnia 2011 roku. Z tej okazji Polski Komitet Olimpijski zorganizował w swojej siedzibie uroczystość, na którą jubilat zaprosił kilkanaścioro swoich gości.

Miałem honor znaleźć się wśród nich i podać rękę towarzyszowi broni redaktora, legendarnemu Zbigniewowi Ścibor-Rylskiemu. 94-letni wówczas generał, dowódca kompanii w Batalionie Czata 49 Zgrupowania Radosław przyszedł w mundurze lotnika, pełnym baretek na piersi. Wysoki, wyprostowany, pomagał sobie laską, ale prezentował się wciąż znakomicie i godnie....